Statystyki są nieubłagane. Zgodnie z nimi aż czterdzieści jeden procent dzieci w wieku od jedenastu do siedemnastu lat doświadcza przemocy. Szarpanina na ulicy, klapsy w sklepie, krzyki za ścianą – nadal jeszcze sporo osób nie reaguje. Czy to ze strachu, czy poczucia bezradności, czy z przekonania, że klaps to nie jest przemoc. Dziecko, które jest ofiarą przemocy ma ograniczone możliwości – nie może uciec od prześladowcy w domu, nie może się też samo obronić.
Dlatego trzeba reagować, by nieść pomoc. Przemoc wobec dzieci ma bardzo negatywne skutki na ich życie. Jakie? Przeczytaj do końca!
SPIS TREŚCI:
Przemoc to proces, który ma na celu świadome działanie w taki sposób, by drugiej osobie wyrządzić krzywdę. Przemoc jest wynikiem powtarzających się aktów agresji. W przypadku przemocy role są ściśle określone. Agresor zawsze jest silniejszy i ma nad ofiarą przewagę. Role się nie zmieniają – osoba przypisana do roli ofiary pozostaje nią.
Przemoc może przyjąć wiele najróżniejszych form. Od przemocy fizycznej, czyli bicia, szarpania czy robienia innej krzywdy do przemocy emocjonalnej i psychicznej – wyzwiska, ośmieszanie, poniżanie, obrażanie, obniżanie poczucia wartości, bagatelizowanie problemów, odpychanie czy brak zaspokajania podstawowych potrzeb emocjonalnych w przypadku relacji dziecko-rodzic. Istnieje też przemoc seksualna – wyjątkowo okrutna i wyniszczająca forma przemocy. Ofiary nierzadko żyją z ogromnym poczuciem wstydu i boją się powiedzieć o problemie komukolwiek, bo tego typu temat nadal jest pewnym tabu.
Przemoc jest zawsze zjawiskiem negatywnym. Budzi tym większy sprzeciw, gdy dotyczy dzieci – dzieci nie mają zbyt wielu możliwości obrony, a w przypadku przemocy w rodzinie zawodzi podstawowa komórka społeczna, która powinna zaspokajać wszystkie potrzeby dzieci.
Przemoc wobec dzieci nadal jest tematem trudnym. Nadal znajdują się osoby, dla których klaps nie jest przemocą, a wychowanie dziecka bez bicia uchodzi za niemożliwe. To sprawia, że otoczenie nierzadko daje milczącą zgodę na tego typu, niedopuszczalne, zachowanie. To bardzo błędne podejście i sposób myślenia, z którym warto jak najszybciej zerwać. W końcu dawanie milczącego przyzwolenia na przemoc sprawia, że rodzice, którzy są jej sprawcami czują się nie tylko bezkarni, ale też usprawiedliwieni.
Przemoc wobec dzieci może przyjąć każdą formę – przemocy fizycznej, psychicznej, emocjonalnej, a nawet seksualnej. W przypadku dzieci również zaniedbanie ich ze strony rodziców jest pewną formą przemocy. W końcu dzieci nie są w stanie samodzielnie zaspokoić swoich potrzeb i polegają na rodzicach. Jeśli rodzice nie chcą spełnić swoich rodzicielskich obowiązków i dziecko jest pozostawione samo sobie, to też forma przemocy.
W tym ujęciu zaniedbaniem będzie, na przykład odmawianie posiłków czy brak zainteresowania zdrowiem dziecka, łącznie z niezabieraniem go do lekarza. Zaniedbanie to też brak ubrań odpowiednich do właściwej pory roku czy wzrostu i postury dziecka.
Przemoc wobec dzieci może mieć różne podłoże. W rodzinie może występować problem alkoholowy lub uzależnienie od hazardu. Rodzice mogą też krzywdzić swoje dziecko oziębłością emocjonalną i przemocą psychiczną, bo po prostu inaczej nie potrafią – sami zostali wychowani w ten sposób i nie mają odpowiednich wzorców zachowań, dlatego powielają błędy swoich rodziców. Przemoc wobec dziecka może bowiem wywodzić się z różnych płaszczyzn, w tym płaszczyzny społecznej i psychicznej.
W warstwie społecznej może być związana z biedą, bezrobociem, odrzuceniem przez społeczeństwo czy przestępczością. Może też być związana ze złymi wzorcami otrzymanymi w dzieciństwie – rodzice mogli być sami ofiarami przemocy lub z dużym poziomem stresu, brakiem wsparcia w rodzinie czy w rodzinnych konfliktach.
W warstwie psychicznej może być związana z zaburzeniami osobowości u rodziców – w tym z niską samooceną, brakiem dojrzałości, zbyt młodym wiekiem rodziców, trudną lub zbyt wczesną ciążą, która poskutkowała brakiem więzi z noworodkiem, a także z zaburzeniami psychicznymi i zaburzeniami osobowości, w tym depresją, socjopatią czy psychopatią.
Każda forma przemocy zostawia na dziecku piętno. Siniaki i zranienia fizyczne w przypadku tej formy przemocy w końcu się zagoją, ale skaza na wrażliwej psychice dziecka pozostanie na długo. Dziecko, które jest ofiarą przemocy nie ma możliwości rozwijania się zgodnie ze swoimi możliwościami i z biegiem czasu coraz bardziej odstaje od rówieśników.
Najbardziej oczywistym skutkiem przemocy fizycznej będą ślady bicia, mogą to też być częste absencje w szkole spowodowane biciem lub częste wizyty w szpitalach i „wypadki” – dziecko może twierdzić, że przewróciło się na rowerze lub spadło ze schodów.
Dziecko, które jest ofiarą przemocy dręczy wstyd, strach i poczucie winy. Często daje sobie wmówić, że to jego wina i gdyby było inne, tej przemocy by nie doświadczało. Wstydzi się więc o tym mówić i prosić o pomoc. Z biegiem czasu coraz bardziej się izoluje od rówieśników i unika ludzi. Może bać się też dotyku fizycznego lub reagować bardzo źle w sytuacji, gdy ktoś, na przykład, podnosi głos.
Dziecko może wykazywać też zbyt dużą jak na swój wiek dojrzałość, na przykład opiekując się młodszym rodzeństwem i próbując w ten sposób zrekompensować im brak miłości i wsparcia ze strony rodziców, a samo chce czuć się potrzebne i ważne.
Krzywdzone dziecko samo może też reagować agresją, bo jest sfrustrowane i nie umie sobie w inny sposób radzić z napięciem – w ten sposób może być jednocześnie ofiarą, jak i napastnikiem, zależnie od sytuacji. Dziecko które doświadcza przemocy może bowiem znęcać się nad słabszymi od siebie, przekonane, że silni mogą po prostu więcej.
Dziecko, które jest ofiarą przemocy może też mieć problemy ze snem, być dręczone przez koszmary czy przysypiać w czasie lekcji. Cierpią też jego zdolność do koncentracji i zaniedbywania. Dziecko może się źle uczyć, przychodzić nieprzygotowane i nie dbać o sprawy szkolne.
U dzieci maltretowanych mogą pojawić się też zaburzenia mowy, w tym jąkanie lub zachowania nieadekwatne do wieku – ssanie kciuka czy moczenie nocne.
Dziecko będzie cierpieć też z powodu niskiej samooceny, może unikać nie tylko rówieśników i innych osób, ale też powrotów do domu, co w końcu może skończyć się ucieczką. Dziecko może też z biegiem czasu zacząć szukać ucieczki w alkoholu i narkotykach. Może też wejść w problemy z prawem. W skrajnych przypadkach mogą pojawić się nawet próby samobójcze.
Dlatego nie należy lekceważyć najmniejszych objawów świadczących o tym, że z dzieckiem dzieje się coś niedobrego – szybka reakcja może znacząco poprawić komfort życia dziecka i pomóc mu poradzić sobie ze swoimi problemami.
Dziecko doświadczające w przeszłości przemocy może wyrosnąć na zaburzonego dorosłego. Jednak można mu pomóc – gdy uda się dziecko uchronić przed nawrotami przemocy i zapewnić mu bezpieczeństwo, problemy, które się wytworzyły w związku z przemocą można przepracować. Nierzadko będzie tu potrzebna pomoc psychologa lub psychoterapeuty, ale warto się na to zdecydować, by pomóc dziecku odzyskać równowagę psychiczną. To zaprocentuje w przyszłości i pozwoli wyrwać się z kręgu przemocy.
Na stronie internetowej Psychoterapiacotam.pl, przykładamy wagę do udostępniania jedynie sprawdzonych, rzetelnych informacji dotyczących objawów i profilaktyki chorób, ponieważ jesteśmy przekonani, że rozwijanie świadomości i wiedzy w tej dziedzinie wspomoże długotrwałe utrzymanie zdrowia. Należy jednak zwrócić uwagę, że ten artykuł nie jest poradą lekarską i nie może zastąpić diagnostyki ani konsultacji z lekarzem lub specjalistą psychologiem psychoterapeutą.
SKONTAKTUJ SIĘ Z NAMI !
Poradnia CO tam? to skuteczna psychoterapia dla osób w każdym wieku. Dzięki znakomitej wiedzy i wieloletniemu doświadczeniu naszych specjalistów pomagamy skutecznie. Obdarzamy naszych pacjentów ogromną dozą zrozumienia, empatii i szacunku dla trudności, z jakimi się mierzą.
Pomożemy w doborze najlepszego specjalisty.
Możesz również umówić samodzielnie wizytę w gabinecie, do twojej dyspozycji jest aż 5 placówek w Warszawie, lub sesję online.
Dodaj komentarz