Jak poradzić sobie z rozstaniem? Życie po zakończeniu związku

Depresja po rozstaniu

Przede wszystkim trzeba to jasno powiedzieć: to normalne, że cierpisz po rozstaniu. Im dłuższy był związek i w im bardziej nieprzyjemnych dla Ciebie okolicznościach się zakończył, masz prawo do smutku i negatywnych emocji. Masz prawo cierpieć, więc nie duś w sobie emocji. Nie buduj wokół siebie muru, który będzie Cię ograniczał – nie tylko w kontaktach z innymi, ale też w pogodzeniu się z samym sobą.

Cierpienie po rozstaniu jest jak najbardziej normalne – zwłaszcza jeśli to nie z Twojej inicjatywy związek się zakończył. Ale nawet jeśli związek zakończył się, bo to Ty tak zadecydowałeś – nadal masz prawo cierpieć i to przeżywać. Nie zawsze decyzja o zakończeniu związku oznacza, że wypaliły się wszystkie uczucia – czasami jest to nadal bolesne, choć konieczne, jak zerwanie plastra.

Masz prawo cierpieć, jednak się nie zadręczaj. Nie układaj w głowie miliona scenariuszy, w których wszystko mogło pójść inaczej, nie zastanawiaj się, co jest z Tobą nie tak, nie nakręcaj się w swojej złości na samego siebie i nie osuwaj się na dno swojej rozpaczy. Pamiętaj, że świat nie jest czarno-biały i dwie różne osoby mogą widzieć tę samą sprawę w różny sposób.

Psychologowie wskazują na to, że najlepiej jest oddzielić przeszłość grubą kreską – co było, to było. Nie idealizuj byłego partnera, bo to najlepszy sposób na to, by znowu wpaść w poczucie winy i obwiniać siebie o zakończenie związku. Pamiętaj, że Twój partner był człowiekiem i miał wady, jak każdy inny.

Każde rozstanie ma określoną dynamikę, na którą zwrócili uwagę psychologowie. W pierwszej trudno jest Ci się pogodzić z rozstaniem i możesz marzyć nawet o tym, by cofnąć czas. W drugiej czujesz przede wszystkim frustrację i gniew – tak na siebie, jak i na partnera, który odszedł. W trzeciej fazie zaczynasz powoli wychodzić z dołka i z nadzieją patrzeć w przyszłość. W fazie końcowej całkowicie odcinasz się od tego, co było i zaczynasz żyć dalej. Najważniejsze jest to, by nie utknąć, w którejś z dwóch pierwszych faz. Rozpacz po rozstaniu jest bowiem czymś normalnym, ale nie może trwać zbyt długo, bo stanie się zdecydowanie niezdrowa.

Po rozstaniu musisz ponownie nauczyć się żyć samodzielnie – bez drugiej osoby u boku. To dobry czas, by spróbować zrobić coś dla siebie i zrealizować jakieś swoje marzenie, które wcześniej było odkładane, bo nie było czasu lub motywacji, by się zająć jego realizacją.

Nie daj się skonsumować złym emocjom, nie pozwól, by to one Tobą rządziły. Nie szukaj pocieszenia w alkoholu czy innych używkach – to najprostsza droga do uzależnienia i zachowań autodestrukcyjnych.

Rozdzielenie tego etapu grubą kreską i jak najszybsze wymazanie drugiej osoby ze swojego życia. Według tej myśli, im szybciej usuniesz wspólne zdjęcia, pozbędziesz się numeru telefonu do byłego partnera – tym lepiej.  Jeśli nie wiesz, jak się pozbierać po rozstaniu i nie wyobrażasz sobie przechodzić tej drogi samotnie – poszukaj wsparcia. Możesz znaleźć je u bliskich Ci osób, które pozwolą Ci przetrwać najlepszy czas. Dzięki nim uda Ci się zrozumieć, że bycie w pojedynkę, wcale nie musi oznaczać końca i samotności po kres życia.

Często partnerów po rozstaniu łączą dzieci, które też próbują na swój sposób odnaleźć się w nowej sytuacji.

Jeśli związek łączą dzieci, warto zgłosić się z nimi do psychologa dziecięcego, pozwoli wam lepiej zrozumieć jak one odbierają obecną sytuację, co czują i jak najlepiej przygotować dzieci do rozstania. Jeśli rozstanie jest nieuniknione, dobro dzieci i ich komfort psychiczny powinien zawsze być najważniejszą kwestią, nie dajcie się wciągnąć  w batalię sądową, która może trwać latami a jej jedynym efektem jest zniszczona psychika dziecka. Jeśli jest wiele punktów w których nie możecie się dogadać, warto skorzystać z usług mediatora rodzinnego. Jest to doświadczona osoba której celem nadrzędnym jest bezstronne pojednanie dwóch stron, tak aby znalazły korzystne warunki wspólnego rozejścia.

Jeśli nie wiesz, jak poradzić sobie z rozstaniem po długim związku, czujesz, że nowa rzeczywistość Cię zdecydowanie przerasta, czujesz, że popadasz w depresję, męczą Cię koszmary lub stany lękowe i nie umiesz się uporać z rozstaniem – psychoterapeuta może być osobą, która pomoże Tobie zaakceptować zmiany, które już zaszły w Twoim życiu.

To właśnie podczas psychoterapii zrozumiesz, że to, co przeżywasz to ludzka reakcja, z którą można sobie poradzisz. Zrozumiesz też, dlaczego reagujesz w określony sposób i poznasz mechanizmy, które Tobą rządzą.

Poza terapią indywidualną możesz zdecydować się też na terapię grupową – podczas niej poznasz ludzi, którzy – tak samo jak Ty – borykają się z cierpieniem po rozstaniu, więc doskonale wiedzą, co właśnie przeżywasz. Osoby te znajdują się już najczęściej na różnych etapach radzenia sobie z rozstaniem, dlatego mogą być dla Ciebie ogromnym wsparciem, a z biegiem czasu to właśnie Ty możesz być wsparciem dla kogoś.