Kim jest introwertyk? Cechy charakterystyczne

Introwertyk – kto to?

Introwertyk to ktoś, kto bardzo łatwo może zostać przez społeczeństwo określony mianem samotnika czy wręcz dziwaka. To osoba, która ceni sobie swoje własne towarzystwo, ma swój bardzo rozbudowany świat wewnętrzny i nie potrzebuje innych osób, by się dobrze bawić. Wypoczywa w samotności, skupiając się na wewnętrznym rozwoju.

Introwertyk nie jest jednak osobą aspołeczną. Może być kochającym partnerem, dobrym ojcem lub matką, a także oddanym, bliskim przyjacielem. Sytuacje mocno towarzyskie jednak bardzo go męczą – nie odpocznie podczas imprezy po całym tygodniu ciężkiej pracy. Coś takiego go wcale nie zrelaksuje, tylko jeszcze bardziej zmęczy. Najlepiej odpocznie we własnym domu i przy spokojniejszych aktywnościach.

Introwertyk nie jest też osobą z fobią społeczną. Introwertyk nie boi się wychodzić z domu, nie boi się wykonywać połączeń telefonicznych czy rozmawiać z ludźmi na tematy dowolne. Introwertyk ma tylko większą potrzebę bycia samemu i potrzebuje większego dystansu społecznego, by naładować baterie.

Introwertyk nie jest też od razu osobą nieśmiałą. Oczywiście, osoba nieśmiała może być introwertykiem i na odwrót, ale nie zachodzi tu jednoznaczne, nierozerwalne połączenie. Po prostu introwertycy zamiast głośnych imprez, na której są tłumy ludzi, woli kameralne spotkanie w gronie przyjaciół. Burza mózgów w pracy czy jakaś konieczność narady też nie jest czymś, co go przeraża. Po prostu introwertyk działa lepiej, gdy sobie wszystko spokojnie i w samotności przemyśli.

Introwertycy to osoby, które bywają bardzo kreatywne. Skupione na swoim świecie wewnętrznym rozwijają kreatywność na wiele interesujących sposobów. Wśród introwertyków są malarze, pisarze, rzeźbiarze czy muzycy. Szlifują oni swój talent w samotności i spokoju, by w odpowiednim momencie podzielić się nim ze światem.

Introwertycy od wieków zapisywali się w historii świata i nadal to robią. Do introwertyków zalicza się Michała Anioła, J.K. Rowling, Billa Gatesa, Audrey Hepburn i wielu innych ludzi sukcesu – nie tylko wśród różnego rodzaju artystów.

Introwertyk – definicja

Z definicji wynika, że introwertyk to osoba, która skupia się na swoim świecie przeżyć wewnętrznych. Świat ten jest mocno rozbudowany i budzi w introwertyku zdecydowanie większe zainteresowanie niż świat zewnętrzny. Sam termin „introwertyk” pochodzi od łacińskiego „intra”, które w tym ujęciu można tłumaczyć jako „wewnątrz” oraz „vertere” czyli słowa oznaczającego „zwracanie się”.

Introwertyzm to nie jest zaburzenie ani choroba. To normalny, zdrowy i powszechnie występujący typ osobowości, który może dzielić nawet nieco ponad trzydzieści procent społeczeństwa. Badaniem typów osobowości zajmował się Carl Gustav Jung w drugiej dekadzie XX wieku. W swojej słynnej pracy „Typy psychologiczne” wyróżniał właśnie introwertyzm oraz ekstrawertyzm.

Z biegiem czasu okazało się, że te dwa typy psychologiczne to za mało i opisano trzeci tym psychologiczny – ambiwertyzm i ambiwertyka.

Łatwo introwertyka wziąć również za egocentryka. Z definicji bowiem introwertyk jest skupiony na sobie i swoim świecie przeżyć wewnętrznych. Nie można jednak od razu klasyfikować każdego introwertyka jako egocentryka. Po prostu to człowiek, który od zgiełku, hałasu i ciągłego pędu przed siebie, bardziej zainteresowany jest swoi światem wewnętrznym, przemyśleniami i spokojem.

Introwertyk – cechy

Wiesz już, że introwertyk nie musi być osobą nieśmiałą. Introwertyzm nie jest też tożsamy z fobią społeczną czy innymi zaburzeniami lękowymi. Introwertyzm nie jest też chorobą. Introwertycy są w Twoim otoczeniu – być może Ty nim jesteś, być może Twój partner lub partnerka, dziecko, rodzic czy przyjaciel. To ktoś zupełnie normalny, kto może osiągać ogromne sukcesy na polu zawodowym czy tym całkowicie prywatnym. Introwertycy są najróżniejsi – mają różne cechy, hobby i podejście do życia. Jednak można stworzyć listę cech wspólnych, które charakteryzują introwertyka. Te cechy to:

• Niechęć do przebywania w tłumie

• Skupianie się na swoim świecie przeżyć wewnętrznych

• Niechęć do pracy w grupie – introwertycy świetnie pracują samodzielnie lub samodzielnie, ale w konsultacji z osobami, które doskonale znają i którym ufają

• Lubi planować rzeczy i nie dać się zaskoczyć

• Dobrze czuje się w domu, nawet jeśli przebywa w nim sam

• Jeśli decyduje się na wyjścia to wybiera kameralne, spokojne miejsca

• Nie lubi bezpośredniego kontaktu z rozmówcą – ceni sobie załatwianie spraw przez e-mail, by móc wszystko spokojnie przemyśleć

• Jest dobrym dyskutantem – spokojnym, rzeczowym, skupionym na logicznej argumentacji

• Doskonały słuchacz

• Nie lubi się chwalić

• Nie przepada za mówieniem o sobie

• Jest kreatywny

• Praca w samotności jest dla niego tą najprzyjemniejszą

• Najlepsze efekty osiąga pracując sam

Pamiętaj, że nieśmiałość, niska samoocena czy zahukanie to nie są cechy, które charakteryzują introwertyków. Jeśli introwertyk właśnie taki jest, to znaczy, że cierpi z powodu jakichś innych problemów i zmaga się w swoim życiu z czymś jeszcze. Introwertyzm nie wpływa na jego zdrowie psychiczne czy nie determinuje samopoczucia.

Introwertyk a ekstrawertyk

Carl Gustav Jung określił dwa typy osobowości – introwertyka i ekstrawertyka. Współcześnie mów się też o ambiwertyku, ale to najczęściej introwertyk i ekstrawertyk są ze sobą porównywani. Charakteryzują ich bowiem zupełnie inne typy osobowości, które plasują ich na dwóch przeciwległych biegunach.

Można porównywać introwertyków i ekstrawertyków, by zrozumieć różnice, które ich dzielą i wspólnie wypracowywać komunikację opartą na poszanowaniu siebie i swoich postaw. Komunikacja pomiędzy tymi dwoma typami osobowości może być bowiem bardzo trudna, a postrzeganie siebie zniekształcone.

Nie można jednak mówić, że któryś z typów osobowości jest lepszy czy gorszy. Ekstrawertyzm czy introwertyzm to po prostu dwie typy osobowości. Żadna z nich nie jest ani „zła” ani „dobra”, one po prostu są. I to jest najzupełniej naturalne.

Ekstrawertycy są najczęściej głośni, towarzyscy, nie mają problemu z odnajdywaniem się w nowych sytuacjach społecznych. Najczęściej można ich spotkać w tłumie ludzi, podczas koncertów czy innych wydarzeń. Ekstrawertycy nie skupiają się, na swoim świecie wewnętrznym – skupiają się na tym, co dzieje się na zewnątrz i chętnie się dzielą swoim życiem czy przemyśleniami z innymi. Ekstrawertycy uchodzą za gadułów, dusze towarzystwa i osoby, które doskonale odnajdują się w grupie.

Mogą jednak irytować innych swoim gadulstwem czy swoim nazbyt otwartym zachowaniem. Mogą też uchodzić za lekkomyślnych, niepoważnych czy nierozsądnych przez swoje zachowanie.

Introwertycy i ekstrawertycy różnią się jak ogień i woda. Nie znaczy to jednak, że nie mogą tworzyć udanych, zgodnych par czy przyjaźnić się ze sobą nawzajem. Wszystko jest kwestią dopasowania się do siebie nawzajem i szanowania wzajemnych potrzeb czy oczekiwań. Dlatego introwertyk z ekstrawertykiem powinni pracować nad komunikacją czy wyrażaniem swoich potrzeb.

Introwertyk potrzebuje spokoju, a ekstrawertyk uwagi, introwertyk ceni sobie kameralne spotkania, a ekstrawertyk wypady na ogromne festiwale – różnic tych jest jeszcze więcej i można się na nie natknąć na każdym kroku. Nadal jednak ekstrawertycy i introwertycy mogą tworzyć udane, szczęśliwe związki i inne relacje. Wszystko jest kwestią dogadania się, otwartej rozmowy i odpowiedniego sposobu komunikowania się. Wszystko to też, choć bywa bardzo trudne, jest możliwe.

Ekstrawertycy mogą zrozumieć introwertyków i wzajemnie. Trzeba się tylko postarać, by tak było i nie oceniać negatywnie po pozorach.

Zakochany introwertyk – relacje i związki

Introwertycy nie unikają ludzi. Mają inną definicję rozrywki, cenią sobie też swoje własne towarzystwo, ciszę i spokój, przez co potrzebują większej przestrzeni społecznej, ale nie są aspołeczni z definicji. Dlatego introwertyk też może się zakochać, wejść w szczęśliwy związek, założyć rodzinę i spełniać się na tym polu. Może też mieć grono oddanych przyjaciół.

Introwertycy na początku znajomości – niezależnie od tego czy jest ona ukierunkowana potencjalnie romantycznie czy nie – może uchodzić za kogoś mało zaangażowanego, wycofanego i zamkniętego. Introwertycy potrzebują bowiem czasu. A gdy poczują się pewniej w relacji – ten czas w końcu nastąpi – będą bardziej skupieni na rozwoju i utrzymaniu relacji. Są bowiem doskonałymi słuchaczami, potrafią wyczuwać emocje drugiej osoby i odpowiednio na nie reagować.

Jednak w związku introwertyk nie może być ciągle z drugą osobą. Musi mieć dla siebie czas i przestrzeń. Wychodzić samodzielnie na spacery, zaszywać się w pokoju z książką czy w samotności zajmować się swoim hobby. Nie znaczy to, że introwertyk jest obrażony. Nie znaczy też, że mu nie zależy – on potrzebuje takiego czasu dla siebie, by naładować swoje socjalne baterie, zrelaksować się i ponownie być gotowym do kontaktów ze światem zewnętrznym.

Introwertyk może stworzyć bardzo udany związek z ekstrawertykiem, jeśli tylko uda im się dogadać ponad wszystkimi różnicami. Introwertyk może być też osobą towarzyską, choć towarzyskość trzeba tu rozpatrywać w innych kwestiach. Introwertyk zdobędzie w ciągu życia oddane grono przyjaciół i godnych zaufania osób. To z nimi będzie chciał przebywać i w ich towarzystwie będzie czuł się świetnie, dlatego może być nawet bardzo rozgadany i dążyć do kolejnych spotkań. To zupełnie naturalne.

Nie będzie się jednak czuł dobrze w dużym gronie obcych ludzi, a small talk jest dla niego prawdziwą, ogromną niedogodnością – introwertycy nie czują potrzeby mówić, byle tylko mówić. W ciszy też czują się doskonale i nie jest ona dla nich krępująca. Za to rozmowy o pogodzie i inne, które wchodzą w skład płytkiego small talku to coś, w czym nie czują się najlepiej. Dlatego takich sytuacji będą unikać.

introwertyk a kontakt fizyczny

Dotyk. Jedno z pięciu zmysłów, które łączą nas z rzeczywistością, które umożliwiają komunikację nie tylko słowami, ale i uczuciami. Od uścisku dłoni po przytulenie – kontakt fizyczny ma moc komunikowania emocji, budowania relacji i wyrażania wsparcia. Ale jak to wygląda w świecie introwertyka, osoby, która często czerpie energię z wewnętrznego świata?

• Cisza jako Język – Dla wielu introwertyków cisza i spokój nie są pustką, lecz pełnią. W ciszy odkrywają swoje myśli, analizują uczucia, czy po prostu regenerują siły. W taki sam sposób dotyk dla introwertyka może być bardziej intensywny niż dla ekstrawertyka. To, co dla jednych jest jedynie przyjaznym poklepywaniem po plecach, dla innych może być głęboką komunikacją lub wręcz inwazją w ich przestrzeń.
• Subtelność nad Intensywnością – Introwertycy niekoniecznie unikają kontaktu fizycznego, ale mogą do niego podchodzić w bardziej subtelny i przemyślany sposób. Gdy ekstrawertyk może spontanicznie objąć kogoś ramieniem w geście przyjaźni, introwertyk może to zrobić po dłuższym zastanowieniu, dodając do gestu wagę i znaczenie.
• Granice jako Świętość – Każdy z nas ma swoje granice, ale introwertycy często mają bardziej wyraźne i świadome ich potrzeby. Dla nich przestrzeń osobista to nie tylko fizyczne odległości, ale i psychiczna sfera, w której czują się bezpieczni. Szanowanie tej przestrzeni, w tym unikanie niechcianego kontaktu fizycznego, jest kluczem do zrozumienia i zbudowania relacji z introwertykiem.
• Moc w Dotyku – Chociaż introwertycy mogą być bardziej ostrożni w nawiązywaniu fizycznego kontaktu, kiedy już do niego dochodzi, często jest on głęboko znaczący. Dotyk może stać się wyjątkowym narzędziem komunikacji, przez które introwertyk wyraża wsparcie, zrozumienie i bliskość.

Dotyk ma moc łączenia ludzi. Dla introwertyków, którzy często zanurzają się w głębokim wewnętrznym świecie, kontakt fizyczny jest równie ważny, ale może mieć różne odcienie i znaczenie. Kluczem jest zrozumienie i szacunek – i to nie tylko w kontekście dotyku, ale w każdym aspekcie relacji z introwertykiem. Ponieważ kiedy introwertyk otwiera się na dotyk, otwiera swoje serce.

Introwertyk i Ekstrawertyk w jednej osobie

Zacznijmy od podstaw. Introwertyk to osoba, która czerpie energię z czasu spędzonego samemu, skupia się na wewnętrznych myślach i uczuciach. W przeciwieństwie do nich, ekstrawertyk zyskuje energię poprzez interakcje z otoczeniem, korzysta z zewnętrznych bodźców i jest bardziej zorientowany na zewnętrzny świat.

Nie wszyscy pasują do tych kategorii. W rzeczywistości wiele osób posiada cechy obu tych typów i jest nazywana ambiwertykami. Są to osoby, które czują się komfortowo zarówno w samotności, jak i w towarzystwie. Mają zdolność do adaptacji i zmiany swojego zachowania w zależności od sytuacji.

Ambiwertyk – Termin łaciński “ambo” tłumaczy się jako “obydwa”. Osoba o takim typie osobowości potrafi przejawiać cechy charakterystyczne zarówno dla ekstrawertyka, jak i introwertyka.

Jakie są korzyści z bycia ambiwertykiem?

• Elastyczność: Ambiwertycy mogą dostosować się do różnorodnych sytuacji, zarówno tych wymagających głębokiej introspekcji, jak i tych, które wymagają aktywnej interakcji.
• Zrozumienie: Jako że mają wgląd w oba typy osobowości, łatwiej jest im zrozumieć i nawiązać relacje z różnymi ludźmi.
• Zrównoważenie: W sytuacjach stresujących mogą czerpać zarówno z wewnętrznych źródeł siły, jak i zewnętrznych bodźców.

Bycie ambiwertykiem to nie chodzi o bycie “niezdecydowanym” między introwersją a ekstrawersją. To raczej o posiadanie palety narzędzi, które można wykorzystać w różnych sytuacjach. Kluczem jest samopoznanie i rozpoznanie, kiedy należy sięgnąć po introwertyczne czy ekstrawertyczne cechy.

Choć kategorie “introwertyk” i “ekstrawertyk” są powszechnie rozpoznawane, wiele osób nie pasuje do żadnej z nich. Ambiwertycy, łącząc w sobie cechy obu typów, przypominają nam, że osobowość nie jest czarno-białą kategorią, ale spektrum pełnym odcieni. Poznanie swojego miejsca na tym spektrum może być kluczem do pełniejszego i bardziej satysfakcjonującego życia.