Dziecko nie chce chodzić do przedszkola
Pójście dziecka do przedszkola jest zawsze ogromnym wydarzeniem dla całej rodziny. Dziecko dorasta i wkracza w nowy dla niego okres życia. Będzie uczyć się rozwijać, poznawać nowych rówieśników i zawiązywać znajomości w przedszkolu. Jego świat powiększy się o nowe środowisko. Oderwanie od rodziców i wejście do nowego środowiska bez ich towarzystwa może być ciężkim przeżyciem.
Pierwsze dni w przedszkolu są ciężkie dla wszystkich – dla dzieci, rodziców, a nawet nauczycieli. Dzieci dopiero muszą przyzwyczaić się do nowej sytuacji. A rolą rodziców jest im w tym pomóc. Adaptacja do przedszkola to proces bardzo ważny. Dlaczego dziecko nie chce chodzić do przedszkola? Jak mu pomóc? Czytaj dalej!
SPIS TREŚCI:
Czym jest adaptacja do przedszkola?
Adaptacja to słowo, które oznacza przystosowanie. Najczęściej jest powiązane ze zmianą, która zachodzi w życiu. A pójście dziecka do przedszkola jest dla niego ogromną zmianą, która wywraca cały znany mu do tej pory porządek świata. Dlatego dziecko potrzebuje przede wszystkim czasu, by przystosować się do nowej rzeczywistości.
O tym, że dziecko musi się przystosować i przyzwyczaić do przedszkola wie wiele placówek tego typu. Dlatego w okresie sierpnia i września bardzo często praktykowane są spotkania adaptacyjne. Dziecko w tym okresie może oglądać przedszkole razem z rodzicami. Oglądać sale zabaw, brać udział w zajęciach, poznawać nauczycieli i dowiadywać się tego, co tak naprawdę czeka je w przedszkolu. Rodzice mogą być przy tym obecni, dlatego dziecku łatwiej poznać nowe dla niego środowisko.
Jednak czasami to nie wystarczy. Nawet dziecko, które jest jak najbardziej pozytywnie nastawione do idei pójścia do przedszkola i takie, które podczas wakacji nie mogło się tego doczekać, może nagle we wrześniu zmienić zdanie. To zupełnie realne – w końcu chodzi o ważną chwilę w życiu malucha. Może się przestraszyć, mieć wątpliwości i uznać, że jednak nie bardzo mu się podoba to całe przedszkole – nawet jeśli wcześniej mówił zupełnie inaczej.
Pamiętaj, że adaptacja to cały proces. Wymaga przede wszystkim czasu. Nie porównuj dziecka do starszego rodzeństwa czy rówieśników, nie oceniaj i nie potępiaj. Dzieci są bardzo różne i mają różną wrażliwość. Część z nich może przystosować się i odnaleźć w przedszkolu nieco wcześniej, inne nieco później. Nie wpędzaj dziecka w poczucie winy i wstydu z tego powodu.
Adaptacja w dużej mierze zależy też od wcześniejszych doświadczeń dziecka i tego, jak przystosowywało się do zmian w dotychczasowym życiu. Dużo też zależy od tego, w jaki sposób rodzice przygotują je do wejścia w nowe, przedszkolne środowisko i czy dziecko otrzyma tyle wsparcia i bliskości, ile w istocie potrzebuje.
Dziecko nie chce chodzić do przedszkola – regres adaptacyjny
Zdarza się tak, że nawet dziecko, które dotychczas chętnie i bez żadnych problemów chodziło do przedszkola, nagle zmieni zdanie. Coraz mniej chętnie będzie wstawać rano, przed wyjściem do przedszkola będzie marudne i niechętne wyjściu z domu. Może też płakać, a nawet wpadać w histerię przy pożegnaniu. Może też skarżyć się na bóle brzucha i starać się za wszelką cenę uniknąć przedszkola.
Gdy już do niego trafi może za to nie być zainteresowane rówieśnikami, zabawami czy spędzaniem czasu w aktywny i przyjemny sposób. Może płakać, być ciche, wycofane i niechętne kontaktom. Takie zjawisko wbrew pozorom wcale nie jest rzadkie. Nosi nazwę regresu adaptacyjnego, nazywane bywa też kryzysem adaptacyjnym.
Dziecko nagle woli zostawać wyłącznie z rodzicami i nie ma ochoty chodzić do przedszkola. Nie musi to oznaczać, że w przedszkolu dzieje mu się jakaś krzywda. Może to być spowodowane tym, że w jego życiu zaszły zmiany, z którymi dopiero teraz zaczyna sobie radzić i zdawać sobie z nich sprawę.
Początkowo do przedszkola chodziło z rodzicami – w okresie adaptacyjnym wspólnie zwiedzaliście to miejsce, bawiliście się i korzystaliście z atrakcji. Z biegiem czasu dziecko coraz więcej czasu spędzało samo, bez towarzystwa rodziców. Aż w końcu rodzice przychodzą tylko odprowadzić i odebrać z przedszkola. Sam okres pobytu w przedszkolu mógł też zostać wydłużony – dziecko nie spędza tam godziny, dwóch czy trzech a nawet około dziesięciu. To też duża zmiana, z którą musi się uporać.
Być może też dziecko straciło zainteresowanie przedszkolem. Początkowo było dla niego czymś nowym i ekscytującym. Prawdziwą odskocznią od codzienności. W pewnym momencie jednak straciło swój czar i stało się częścią codziennej rutyny. Dziecko może być nią zmęczone i po prostu tęsknić za domem.
Regres adaptacyjny to ciężki okres w życiu malucha i jego rodziny. Jednak ponownie możesz pomóc dziecku go przetrwać i na nowo polubić przedszkole. Pamiętaj, by nie krzyczeć, nie oceniać negatywnie i nie zawstydzać dziecka. Przypominaj przyjemne chwile dziecka w przedszkolu i pomóż na nowo odnaleźć się w tym środowisku.
Jak wspomóc adaptację dziecka w przedszkolu?
Dziecko nie poradzi sobie samo z adaptacją w przedszkolu. Bardzo liczy na to, że mu w tym zadaniu pomożesz, nawet jeśli nie potrafi tego jasno zakomunikować, bo samo nie do końca rozumie, co się dzieje w jego życiu. Rolą rodziców i opiekunów jest pomóc dziecku odnaleźć się w nowej rzeczywistości i przekonać, że przedszkole jest dla niego dobrym, przyjemnym miejscem, w którym może go spotkać naprawdę wiele dobrego. Jak możesz pomóc dziecku polubić przedszkole i przejść przez efekt adaptacji?
Zachowaj konsekwencję
Przede wszystkim musisz być przekonanym o tym, że wysłanie dziecka do przedszkola to najlepsza możliwa decyzja. Cała rodzina musi podzielać ten pogląd. Nie może dojść do podziału, w którym jeden z rodziców uważa, że to dobry pomysł, a drugi wręcz przeciwnie. Należy trzymać wspólny front. Lepiej też nie pytać dziecka, czy chce chodzić do przedszkola. Wtedy zawsze będzie mogło odpowiedzieć „nie” i wprowadzić was w kłopotliwą sytuację. Decyzja musi być wasza, dobrze przemyślana oraz nieodwołalna. Nie możecie pokazać dziecku, że macie wątpliwości dotyczące jego pójścia do przedszkola czy te dotyczące konkretnego, wybranego przez was przedszkola. Musicie być przekonani o tym, że podjęliście najlepszą możliwą decyzję i jej nie zmienicie. Taką postawę musicie też prezentować przed dzieckiem.
Nie przeciągaj pożegnania
Pożegnania w przedszkolu mogą być bardzo trudne. Zwłaszcza gdy dziecko płacze, nie chce Cię puścić i błaga, by go nie zostawiać. W takich chwilach dość łatwo się złamać i zabrać dziecko do domu, zapewnić mu inną, alternatywną formę opieki lub wziąć wolne w pracy. Jednak nie rób tego. Dzieci szybko się uczą wykorzystywać słabość i jeśli Twój maluch zauważy, że w ten sposób będzie mógł uniknąć przedszkola, będzie to wykorzystywał. Pożegnaj się czule, ale stanowczo. Nie wprowadzaj atmosfery pośpiechu, nie okazuj zniecierpliwienia, ale nie przeciągaj też pożegnania. Pamiętaj, że małe dzieci mają zupełnie inne poczucie czasu i nie wiedzą, co znaczy, że „za chwilę” wrócisz. Bądź bardziej konkretnym w tej kwestii – możesz powiedzieć, że wrócisz po obiedzie lub po leżakowaniu. To dużo bardziej zrozumiały komunikat.
Pozwól dziecku zabrać ulubioną zabawkę
Dziecko może czuć się nieswojo w obcym otoczeniu. Jeśli ma potrzebę zabrania ze sobą swojej ukochanej maskotki czy innej zabawki, pozwól mu na to. Nie zabraniaj, nie mów, że na pewno ją zgubi albo zniszczy lub, że w przedszkolu są inne zabawki. Po prostu pozwól zabrać dziecku zabawkę, przy której czuje się bezpiecznie. Pamiętaj jednak, by nie była to zabawka zbyt droga lub zbyt atrakcyjna dla innych dzieci. Jeśli Twoje dziecko przyniesie do przedszkola zabawkę bardzo drogą i modną wśród dzieci, może dojść do wielu konfliktów, które na pewno nie nastroją dziecka pozytywnie do samego przedszkola i pomysłu na spędzanie w nim części dnia codziennie.
Zachowaj pozytywne nastawienie i przekaż je dziecku
Nastrój dziecko pozytywnie do przedszkola. Wskazuj, że będzie mogło się tam bawić i uczyć nowych rzeczy, że pozna nowych kolegów i koleżanki, jest dużo zabawek, ciekawych zajęć, na których będzie na przykład tańczyć lub rysować. Dziel się swoimi pozytywnymi doświadczeniami z tamtych czasów, jeśli masz starsze dzieci, które chodzą już do szkoły, odwołuj się też do ich wspomnień, opowiadaj anegdotki czy pokazuj zdjęcia z przedszkolnych uroczystości i zabaw. Zrób wszystko, by dziecko kojarzyło ten czas z przyjemnością i zabawą, a nie z przykrym, smutnym obowiązkiem.
Daj dziecku czas
Dzieci są różne. Niektóre garną się do przedszkola i bardzo szybko się odnajdują pośród innych dzieci, inne potrzebują na to więcej czasu. W takiej sytuacji musisz to uszanować. Nie możesz zawstydzać dziecka, krzyczeć na niego, okazywać zniecierpliwienia czy porównywać do innych dzieci. Twoje dziecko wcale nie chce zrobić Ci na złość, po prostu nie jest w stanie się odnaleźć w nowej dla niego rzeczywistości. Potrzebuje więcej czasu i wsparcia ze strony rodziny. Daj mu czas, nie poganiaj, nie okazuj zniecierpliwienia. Z Twoją pomocą się dostosuje. Pamiętaj, że adaptacja jest procesem, który musi potrwać i u każdego dziecka wygląda on nieco inaczej.
Spędzaj z dzieckiem więcej czasu
Spędzaj z dzieckiem więcej czasu w domu. Nie może czuć się odrzucone dlatego, że codziennie odprowadzasz je do przedszkola. Bawcie się w domu, rozmawiajcie i planujcie kolejne dni. Pytaj o przedszkole – o jedzenie, zabawy, kolegów, koleżanki czy podejmowane aktywności, o to czego dziecko się nauczyło. Jednak nie denerwuj się, nie niecierpliw i nie irytuj, jeśli dziecko nie potrafi jasno i precyzyjnie odpowiedzieć na to pytanie. Samo może jeszcze przetwarzać wszystkie informacje przyswojone w przedszkolu. Może też nie mieć dla niego żadnego znaczenia, co zjadło na drugie śniadanie, więc zwyczajnie tego nie pamięta. Jeśli chcesz konkretnych, jasnych odpowiedzi na temat przebiegu dnia dziecka w przedszkolu, spytaj o to nauczycielki.
Naucz dziecko jak być samodzielnym
Przedszkole, miejsce pozbawione rodziców i wypełnione innymi dziećmi może onieśmielać dziecko. Tym bardziej, jeśli do tej pory dziecko było przez Ciebie i resztę rodziny na każdym kroku wyręczane. Dlatego tak ważne jest, by nauczyć dziecko samodzielności. Naucz go samodzielnego ubierania się, załatwiania swoich potrzeb w toalecie czy posługiwania się sztućcami tak, by mogło samodzielnie zjeść obiad na stołówce. Pamiętaj, by nie utrudniać dziecku zadania – jeśli ma problemy z wiązaniem bucików, wybierz te zapinane na rzepy. Jeśli nie radzi sobie z guzikami, wybieraj ubrania pozbawione guzików. Pomóż dziecko zająć się samym sobą, a samodzielność, której nabędzie doda mu pewności siebie i pomoże odnaleźć się w nowym środowisku. Będzie odrobinę bardziej niezależnie i nie będzie musiało polegać na ciągłej, nieustannej pomocy nadal jeszcze obcych dla niego osób.
Na stronie internetowej Psychoterapiacotam.pl, przykładamy wagę do udostępniania jedynie sprawdzonych, rzetelnych informacji dotyczących objawów i profilaktyki chorób, ponieważ jesteśmy przekonani, że rozwijanie świadomości i wiedzy w tej dziedzinie wspomoże długotrwałe utrzymanie zdrowia. Należy jednak zwrócić uwagę, że ten artykuł nie jest poradą lekarską i nie może zastąpić diagnostyki ani konsultacji z lekarzem lub specjalistą psychologiem psychoterapeutą.
Twoje dziecko nie chce chodzić do przedszkola ? Czujesz że jest jakiś problem ale nie wiesz co to jest dokładnie ?
SKONTAKTUJ SIĘ Z NAMI !
Poradnia CO tam? to skuteczna psychoterapia dla osób w każdym wieku. Dzięki znakomitej wiedzy i wieloletniemu doświadczeniu naszych specjalistów pomagamy skutecznie. Obdarzamy naszych pacjentów ogromną dozą zrozumienia, empatii i szacunku dla trudności, z jakimi się mierzą.
Pomożemy w doborze najlepszego specjalisty.
Możesz również umówić samodzielnie wizytę w gabinecie, do twojej dyspozycji są aż 5 placówek w Warszawie, lub sesję online.
Dodaj komentarz