Depresja maskowana różni się od klasycznych form depresji tym, że jej główne symptomy są często ukryte za innymi problemami – fizycznymi dolegliwościami, nadmiernym stresem, a nawet złością. Może to prowadzić do błędnej interpretacji i opóźnień w diagnozie oraz leczeniu. Zrozumienie tego zjawiska jest kluczowe, nie tylko dla specjalistów w dziedzinie zdrowia psychicznego, ale także dla każdego z nas.
Zagłębimy się w świat depresji maskowanej, próbując zrozumieć, jak objawia się ona w codziennym życiu, jakie są jej przyczyny i najskuteczniejsze metody leczenia. To ważne, aby rozpoznawać te subtelne sygnały, które mogą wskazywać na głębsze problemy, ponieważ zrozumienie i akceptacja są pierwszymi krokami na drodze do zdrowienia.
Depresja maskowana, często niewidoczna dla otoczenia, a nawet dla samego cierpiącego, to zjawisko, które pozostaje jednym z najbardziej złożonych i niezrozumianych aspektów zdrowia psychicznego. Charakteryzuje się ukrywaniem typowych objawów depresji za maską innych zachowań lub dolegliwości. Ta subtelna i zwodnicza postać depresji wymaga szczególnej uwagi zarówno ze strony specjalistów, jak i bliskich osoby cierpiącej.
Depresja jest chorobą powszechnie znaną. W obecnych czasach mówi się o niej jako o chorobie cywilizacyjnej. Depresja jak również depresja maskowana, znana jest również jako choroba uczuć, dlatego jej kluczowym objawem jest tzw. „anhedonia”, czyli utrata zdolności do przeżywania radości.
SPIS TREŚCI:
Depresja maskowana to stan, w którym klasyczne symptomy depresji, takie jak smutek, brak energii, czy utrata zainteresowań, są ukryte lub zastąpione przez inne objawy. Osoby cierpiące mogą doświadczać przewlekłego bólu, problemów trawiennych, chronicznego zmęczenia, a nawet intensywnych wybuchów gniewu. Rozpoznanie depresji maskowanej jest wyzwaniem, gdyż objawy często przypominają inne schorzenia. Wśród symptomów możemy zauważyć:
Dziecko zakłada maski inne niż dorosły. Depresja maskowana u dzieci jest nietypowa i trudna do zaobserwowania. U małych dzieci przebieg choroby polega na opóźnieniu rozwoju psychicznego, intelektualnego oraz emocjonalnego.
U młodzieży depresja maskowana wyraża się poprzez bunt i nieposłuszeństwo, zachowania autodestrukcyjne, takie jak okaleczanie albo myśli samobójcze. Często pojawia się izolacja społeczna np. fobia szkolna, ale też typowe dla depresji maskowanej zaburzenia psychosomatyczne, takie jak zespół jelita wrażliwego, przewlekłe bóle głowy, arytmia serca, alergie, zmiany skórne, czasem nawet zaburzenia odżywiania. U nastolatków depresja maskowana objawia się nadużywaniem substancji psychoaktywnych, które mają znieczulić, zmotywować, uspokoić.
W przypadku dzieci i młodzieży niezmiernie ważna jest rola rodziców – to oni muszą mieć oczy szeroko otwarte, dostrzec zmiany u swojej pociechy, szybko wszcząć alarm i zadziałać. Jeżeli więc widzisz, że zachowanie twojego dziecka diametralnie się zmienia, że ma tendencje do hiperaktywności albo odwrotnie – że całymi dniami siedzi w swoim pokoju, gapiąc się w sufit, nie lekceważ takich symptomów.
Gwałtowne, przesadzone reakcje, napady złości, obojętność na wszystko, co dzieje się wokół albo zainteresowanie tematem śmierci – wszystko to może być maską depresji, za którą kryją się problemy psychiczne twojego dziecka.
Kluczową rolę odgrywa środowisko domowe i wsparcie rodziców.
Zastanów się nad swoim podejściem do własnych schorzeń. Czy nie jesteś przewrażliwiony? Czy nie skupiasz się nadmiernie na każdej drobnej dolegliwości? Jak często szukasz pomocy różnych specjalistów? Czy nie biegasz od przychodni do przychodni w poszukiwaniach ratunku i ulgi? Czy regularnie przeszukujesz Internet licząc że odkryjesz, co ci dolega?
Jeżeli odpowiedź na te pytania jest twierdząca, może to być maską depresji. Ciało wysyła fałszywy alarm, a ty ze strachu biegniesz do lekarza. Specjalista będzie jednak w stanie rozpoznać w tym depresję maskowaną, nawet jeśli objawy są początkowo niejasne. Wskazówką mogą być wcześniej przebyte epizody depresyjne u pacjenta albo u któregoś z członków jego najbliższej rodziny.
Depresja maskowana to podstępny wróg. Paradoks polega na tym że jest depresją bez depresji – na pierwszy plan wcale nie wysuwają się symptomy emocjonalne, jak można by tego oczekiwać w przypadku zaburzeń afektywnych. Nie czujesz się przygnębiony, płaczliwy, nie zauważasz u siebie obniżonego nastroju. Z twoim ciałem dzieje się coś zupełnie innego – depresja zakłada maski stąd określenie depresja maskowana, które trudno powiązać z tego typu zaburzeniami.
Przybieranie masek w depresji
Maski te przybierają postać symptomów fizycznych. Ciało odczuwa ból i różnego rodzaju dolegliwości, które choremu wydają się być prawdziwe, a które tak naprawdę mają swe źródło w psychice. Apatia i smutek również mogą się pojawić, choć w przypadku depresji maskowanej trudno je dostrzec, gdyż pacjenci sami przed sobą nie przyznają się do choroby.
Rozregulowany zegar biologiczny
Inne typowe maski to zaburzenia rytmów biologicznych. Może to dotyczyć wielu życiowych cykli. Kiedy rozreguluje się twój rytm snu i czuwania twoje ciało odczuwa to w różny sposób: nie możesz spać, trudno zasypiasz, budzisz się wcześnie albo nie śpisz głęboko, bo twój sen jest przerywany.
Kiedy rytm łaknienia nie jest w normie, tracisz apetyt albo wręcz przeciwnie – cały dzień masz napady głodu. U kobiet często obserwuje się zaburzenia miesiączkowania, u mężczyzn może to być całkowita impotencja lub zaburzenia erekcji. U wszystkich zaś występuje wyraźne obniżenie libido i zmniejszenie liczby kontaktów seksualnych.
– bóle w okolicach klatki piersiowej, uczucie ucisku i duszenia; „zamieranie”, kłucie serca;
– specyficzne bóle głowy (uczucie ucisku na mózg, pulsowanie, szum w uszach) wraz z silnym uczuciem niepokoju;
– dziwaczne odczucia zlokalizowane w różnych narządach, zwłaszcza w wątrobie, żołądku;
– drętwienie, cierpnięcie, pieczenie, palenie i znieczulenie różnych części ciała, zwykle kończyn;
– nerwobóle: ból twarzy, nerwu trójdzielnego, kulszowego, splotu krzyżowego czy nerwów międzyżebrowych; bóle klatce piersiowej i brzusznej;
– odczucia dyfuzyjne: drętwienie rozchodzące się na całe ciało, przypływ ciepła lub uczucie zimna, swędzenia, pełzania czegoś po skórze.
Depresja maskowana może wynikać z różnych przyczyn, w tym z nierozwiązanych problemów emocjonalnych, traumy, chronicznego stresu, czy biologicznych predyspozycji. Ważną rolę odgrywa również środowisko społeczne i kulturowe, które czasami stygmatyzuje otwarte wyrażanie emocji, prowadząc do “maskowania” prawdziwych uczuć.
Leczenie depresji maskowanej wymaga kompleksowego podejścia. Istotne jest zintegrowanie opieki medycznej i psychoterapeutycznej. Podejścia takie jak terapia poznawczo-behawioralna, psychoterapia psychodynamiczna, czy terapia interpersonalna mogą być skuteczne. Czasami konieczne jest także wsparcie farmakologiczne u lekarza psychiatry.
Jak możemy sami pomóc osobie z depresją maskowaną?
Depresja maskowana wymaga rozpoznania i odpowiedniego leczenia. To schorzenie, choć trudne do zidentyfikowania, można skutecznie leczyć. Kluczowe jest zrozumienie, że depresja może przyjmować różne formy, a wsparcie i akceptacja otoczenia odgrywają ważną rolę w procesie leczenia. Zwiększenie świadomości na temat depresji maskowanej jest istotnym krokiem w kierunku lepszego zdrowia psychicznego społeczeństwa.
ŹRÓDŁA:
Pokaż całośćNa stronie internetowej Psychoterapiacotam.pl, przykładamy wagę do udostępniania jedynie sprawdzonych, rzetelnych informacji dotyczących objawów i profilaktyki chorób, ponieważ jesteśmy przekonani, że rozwijanie świadomości i wiedzy w tej dziedzinie wspomoże długotrwałe utrzymanie zdrowia. Należy jednak zwrócić uwagę, że ten artykuł nie jest poradą lekarską i nie może zastąpić diagnostyki ani konsultacji z lekarzem lub specjalistą psychologiem psychoterapeutą.
Jeśli czujesz że problem depresji maskowanej dotyczy Ciebie lub kogoś ci bliskiego, skontaktuj się z nami !
Pomożemy i doradzimy w doborze najlepszego specjalisty leczenia depresji, skontaktuj się z nami telefonicznie lub mailowo. Żadne pytanie nie pozostanie bez odpowiedzi.
Dodaj komentarz