Cechy dobrego związku – jak stworzyć udany związek?

Jak stworzyć udany związek

Wszystkie wielkie opowieści miłosne, od Romea i Julii po współczesne romanse, zdają się zataczać magiczne kręgi wokół jednego z fundamentalnych ludzkich pragnień – głębokiego, trwałego połączenia z innym człowiekiem. Rysują wzór fascynującej gry między pożądaniem a komfortem, namiętnością a przyjaźnią. Ale co kryje się za kulisami tych fascynujących historii? Czy trwały i udany związek jest w istocie jedynie domeną literatury i kinematografii, czy też może stać się rzeczywistością każdej pary?

Klucz do Zrozumienia Miłości

Jako psycholog terapii par, często dostrzegam, że wiele związków tonie w powierzchowności rutynowych wzorców komunikacji, tracąc przy tym esencję prawdziwego połączenia. Klucz do trwałego i szczęśliwego związku często jest ukrywany za zasłoną codziennych spraw, za rutyną i nawykami, które powoli, ale nieubłaganie zatracają pierwotne “ja”.

Jednym z fundamentalnych elementów jest komunikacja. Komunikacja, która przenika poza prozaiczne wymiany słów i dotyka esencji bycia ze sobą w autentyczności i prawdzie. W przestrzeni, gdzie słowa spotykają się z uczuciami, a myśli z pragnieniami, rodzi się prawdziwa intymność. Ta zdolność do wyrażania siebie, słuchania i bycia obecnym, jest fundamentem, na którym zbudowane są najtrwalsze więzi.

Przyjęcie i Akceptacja

Kolejnym kamieniem milowym jest akceptacja – zdolność do widzenia partnera takim, jakim jest, bez chęci przemodelowania go według własnych wyobrażeń czy oczekiwań. To głębokie poczucie szacunku i uznanie dla indywidualności drugiej osoby, które jest nie tylko tolerowane, ale i celebrowane. Akceptacja jest kołem zamachowym empatii, umożliwiającym pełne zrozumienie i przyjęcie uczuć i doświadczeń drugiej osoby.

Zobowiązanie i Lojalność

Związek to nie tylko przygoda, to także zobowiązanie. Zobowiązanie, które nie jest ciężarem, ale wyborem, wynikającym z głębokiej miłości i szacunku. To decyzja o byciu dla kogoś wsparciem, o budowaniu wspólnej przyszłości, nawet gdy droga staje się wyboista i pełna wyzwań. Lojalność wobec wartości i wspólnie tworzonych planów jest istotną siłą napędową udanego związku.

Odnalezienie Równowagi

W podróży przez życie we dwoje, równowaga między „ja” a „my” jest kluczowa. Równowaga pomiędzy troską o własne potrzeby a zdolnością do bycia wsparciem dla partnera. Ta harmonia między indywidualnością a współzależnością często jest trudna do znalezienia, lecz stanowi rdzeń, wokół którego orbituje szczęście obu partnerów.

Pamiętajmy, że udany związek to nie cel, to proces, podróż, która będzie ewoluować, zmieniać się, dojrzewać, tak jak my sami. To kontinuum wzlotów i upadków, nauki i rozwoju, które kreuje nie tylko naszą miłość, ale i nas samych. 

Widzieć partnera, nie rodzica

Głęboko w podświadomości każdy z nas nosi ogromny bagaż doświadczeń z dzieciństwa. Czasem ciąży on nam przez całe nasze życie i odbija się piętnem na relacjach z innymi ludźmi, na związku, jaki próbujemy zbudować w dorosłym życiu. Nie bez przyczyny mówi się, że dobieramy sobie partnerów podobnych do naszych rodziców. Kiedy więc nosimy w sobie stare żale i niezabliźnione rany, jakie zadali nam ojciec lub matka, nieświadomie przelewamy je na ukochaną osobę. Łatwo wówczas wpaść w pułapkę ciągłego krytycyzmu i wiecznych pretensji, które cegiełka po cegiełce burzą nasz związek, przeradzając się w poważne konflikty. Wchodząc w relację możemy oczekiwać, że nasz wybranek da nam miłość i opiekę, stworzymy udany związek którego nie dostaliśmy w domu rodzinnym. Jego troska i ciepło są dla nas wówczas jak plaster na stare rany.

Kiedy jednak ich nie dostajemy, budzi to w nas złość i frustrację. Kluczem jest uświadomienie sobie, że mój partner czy partnerka to nie mój rodzic. Miłość rodzicielska różni się od miłości partnerskiej. Małe dziecko fizycznie i emocjonalnie jest całkowicie zależne od matki aż do momentu uzyskania samodzielności. Jednak w relacjach dorosłych ludzi zbytnie uzależnienie od akceptacji partnera może być niebezpieczne: kiedy nagle go tracimy, zawala się cały nasz świat, wydaje nam się, że nie damy sobie rady.

Dlatego warto zadać sobie pytania: Czy to co robię jest dla mnie dobre, czy może chcę jedynie zadowolić swoją drugą połówkę? Czy skupiając się na potrzebach innych nie zapominam o własnych? Dobrze jest szczerze się nad tym zastanowić, ponieważ dobry partner i dobry rodzic to przede wszystkim człowiek spełniony, dbający też o własne potrzeby. Jedynie ktoś taki może stworzyć zdrowy, szczęśliwy i udany związek.

Rola ‘Rodzica’ w Związku

Zjawisko, w którym jeden z partnerów przyjmuje rolę “rodzica”, a drugi “dziecka”, jest często zakorzenione w głęboko utrwalonych wzorcach z dzieciństwa i może być wyzwanie do zidentyfikowania oraz przepracowania. Czy to w sposobie, w jaki jeden partner troszczy się o drugiego, czy też w dynamice władzy, która się rozwija, te wzorce mogą przenikać przez związek, tworząc niezdrowe dynamiki.

Widzenie, a nie Projektowanie

Sztuka widzenia partnera zamiast rodzica zaczyna się od rozpoznania i rozumienia tych nieświadomych wzorców i dynamik. To przenikliwa umiejętność dostrzegania drugiej osoby za to, kim jest – nie za to, kim byliśmy przyzwyczajeni widzieć naszych opiekunów lub kim chcielibyśmy, aby byli. Widzenie partnera obejmuje uznanie jego autentyczności, indywidualności i suwerenności. To dążenie do zrozumienia ich doświadczeń, uczuć, potrzeb i pragnień na głębokim, osobistym poziomie.

Przejście od Rodzica do Partnera

Przemiana relacji “rodzic-dziecko” w zdrową dynamikę partnerską często wymaga głębokiej introspekcji i pracy nad sobą. Być może oznacza to zmagania się z własnymi lękami, ranami i oczekiwaniami, które wynikają z naszych wcześniejszych doświadczeń. To także stawianie granic, uczenie się szacunku dla autonomii partnera i odnajdywanie równowagi między troską a kontrolą.

Klucz do Zdrowej Dynamiki

Tworzenie zdrowego, równorzędnego związku wymaga nieustannej pracy i zaangażowania obu partnerów. Obejmuje to rozwijanie umiejętności komunikacyjnych, praktykowanie asertywności, bycie uważnym i prezentem oraz budowanie współczucia i empatii. Tylko wtedy, gdy obaj partnerzy mogą być sobą, bez lęku przed odrzuceniem, krytyką czy oceną, prawdziwe połączenie staje się możliwe.

Podróż Ku Autentycznemu Połączeniu

Ostatecznie, zdolność do widzenia partnera zamiast rodzica jest podróżą ku głębszemu, bardziej autentycznemu połączeniu. To wyzwanie, aby spojrzeć poza lustrzane odbicia naszych własnych ran, strachów i pragnień, i zobaczyć osobę przed nami za to, kim naprawdę jest. W tej przestrzeni wzajemnej akceptacji i szacunku, miłość nie tylko przeżywa, ale kwitnie, oferując nie tylko schronienie, ale i glebę, na której oboje partnerzy mogą rosnąć i rozkwitać.

Pokochać to co inne, pokochać samego siebie.

Dziś książę na białym koniu, a jutro leniwy bałaganiarz. Początkowe zauroczenie idealnym partnerem szybko mija, a wtedy jak na dłoni widać wszystkie jego wady i słabości. A co najczęściej drażni nas w drugiej połówce? Jednym słowem to, co nas różni, to, co sami zrobilibyśmy inaczej. Kiedy jesteśmy oszczędni, drażni nas rozrzutność partnera, kiedy lubimy porządek, robimy awantury o bałagan w domu. Błahe sprawy przeradzają się w walkę o dominację. I nie ma w tym nic nadzwyczajnego – konflikty są nieodłącznym elementem każdego związku. Nienaturalny byłby ich brak, oznaczałby bowiem, że dwie osoby tłumią swoje negatywne emocje, ważne aby nie dopuścić, by przerodziły się w otwartą wojnę

Niezakłócona komunikacja

Wszelkie problemy, oczekiwania, obawy i potrzeby zawsze powinny być otwarcie i szczerze dyskutowane między partnerami. Ważne jest, aby słuchać siebie nawzajem, rozumieć i szanować zdanie i uczucia drugiej osoby.

Myśleć pozytywnie

Do niczego się nie nadaję! To na pewno mi się nie uda! To moja wina! Nie zasługuję na miłość! Dlaczego tak często myślimy o sobie źle? Dlaczego z sadystyczną precyzją serwujemy samym sobie sarkastyczne wyzwiska, kiedy coś nam nie wyjdzie? Przyczyn jest wiele, podobnie jak skutków, jakie wywołują. Negatywne myśli odciskają na nas swe piętno: wywołują smutek, zniechęcenie, odbierają siły i motywację do działania. Zmiana sposobu myślenia to ciężka praca, niejednokrotnie wymagająca terapii. Podobny mechanizm może zadziałać w naszym związku – kiedy zaczynamy skupiać się na wadach partnera i myśleć o nim źle, budzimy w sobie niechęć do niego. Podobnie jak myśląc źle o sobie, przestajemy lubić siebie samego.

Dbać o swój związek

Każda roślina potrzebuje światła, wody i minerałów, żeby zakwitnąć. Tak samo każdy związek, aby kwitł, wymaga troski: akceptacji, zainteresowania, wyrozumiałości, przebaczania i przede wszystkim miłości. Dbanie o bliską relację to klucz do udanego związku i  jej trwałości.

To problem wielu par. Praca, dom, dzieci – w natłoku codziennych obowiązków łatwo można zapomnieć o dbaniu o bliską więź z partnerem. A najczęściej znajdujemy milion wymówek: nie mamy czasu pójść do kina czy na kolację we dwoje, jesteśmy zbyt zmęczeni na weekendowy wypad, nie mamy nastroju na seks. W końcu stajemy się współlokatorami których łączy jedynie chłodna wymiana codziennych poleceń typu: „kup mleko”, „odbierz dzieci ze szkoły”, „wyrzuć śmieci”. Wtedy w naszym związku robi się smutno i monotonnie.

Jak temu zaradzić? Co się dzieje w naszym związku? Czy jest nam w nim dobrze? Co możemy zmienić, żeby było lepiej? Czasem szczera rozmowa jest kluczem do rozwiązania, w przypadkach kiedy jednak gdy rozmowa nie pomaga wsparciem może być psycholog specjalizujący się psychoterapii par i rodzin – określi trudności i sposoby pracy nad nimi aby odbudować ponownie zdrową relację. Odbudowa związku to ciężka, długoterminowa praca w której liczy się nie tylko pomoc psychologa ale w szczególności chęć obydwojga partnerów. Warto się jej podjąć – może uratować twoją rodzinę przed rozpadem oraz oszczędzić wiele bólu i problemów tobie i twoim najbliższym.